کدهای ناتو, راهکار مدیریت تامین و لجستیک
چکیده
در دنیای کدگذاری مفاهیمی چون کدهای بامعنی (دارای ساختار طبقه‌بندی) و کدهای بی‌معنی زیاد شنیده می‌شود. کدهای بی‌معنی به علت انعطاف‌پذیری، استقلال، عدم وابستگی و مزایای دیگر، در موارد زیادی، بسیار ترجیح داده می‌شوند. با این وجود این کدها در همه شرایط قابل استفاده نیستند. به عنوان مثال با کدهای بی‌معنی نمی‌توان گزارش گرفت که از یک قلم کالای خاص موجودی چقدر است؟ یا اینکه از چه کالایی چه تعداد تولیدکننده وجود دارد؟ در تصمیمات کلان یا سیستم‌های نظارتی نیز، کدهای معنی‌دار قابلیت بیشتری دارند.
بزرگ‌ترین سیستم کدگذاری معنی‌دار در جهان، سیستم کدگذاری ناتو است که برای قریب به ۰۰۰/۵۰ نوع قلم کالا، نام قلم کالا را تعریف و برای آنها کاتالوگ ارائه کرده و برای کشورهای غیر عضو این تعداد را در سیستم فرهنگ لغات فنی باز ناتو(eOTD) به بیش از ۰۰۰/۹۰ نام توسعه داده است. این مقاله سیستم کدگذاری ناتو را تشریح کرده و نحوه کاربری آن را توضیح می‌دهد. این مقاله اهمیت و قابلیت این سیستم را به عنوان سیستمی که از کدهای معنی‌دار استفاده کرده بیان می‌کند.
۱- مقدمه
یکی از زیرساخت‌های بسیار مهم توسعه کسب‌وکار، سفارش صحیح و دریافت کالای مورد نظر در بازه زمانی مشخص شده است. برای این منظور تبادل اطلاعات به شکل صحیح و آسان ضروری است. ایجاد و توسعه تجارت الکترونیکی و به‌کارگیری داده‌های استاندارد شده و با کیفیت محصولات، اتفاق مهمی در این جهت محسوب می‌شود. لذا سیستم‌های طبقه‌بندی و کدگذاری در سطح بین‌المللی با هدف استاندارد کردن داده‌ها و موجودی‌ها به منظور تسهیل تبادل اطلاعات و کاهش خطا و اشتباه به وجود آمده‌اند. و
سیستم‌های کدگذاری مبتنی بر طبقه‌بندی، سیستم‌هایی هستند که در آن کد قلم، شناسنامه آن نیز است و در شناسایی اقلام فارغ از صاحب کالا یا نام تولیدکننده و تأمین‌کننده به شناسایی قلم کالا می‌پردازد. این سیستم شناسایی، کدهای ارائه شده را برای سیستم سفارش و خرید، انبار و تأمین کارآمد می‌کند.
در واقع این سیستم مناسب کاربرانی است که به عنوان مصرف‌کننده نهایی، مشخصات عملکردی قلم را مد نظر دارند. قلم کالای مورد نیاز آنها باید در زمان مورد نیاز، در محل مورد استفاده، قابل دسترس باشد. تأمین‌کنندگان و تولیدکنندگانی که بتوانند پاسخگوی مشخصات عملکردی مورد نظر برای قلم کالای مورد نیاز این مصرف‌کنندگان باشند، مشخصات خود را با کاتالوگ درج شده در سیستم‌های کدگذاری آنان تطبیق داده و مطابق با کد شناسه قلم کالا به مصرف‌کننده نهایی مرتبط می‌شوند.
سیستم کدگذاری ناتو کامل‌ترین و بزرگ‌ترین سیستمی است که تاکنون در دنیا برای کدگذاری کالاهای تدارکاتی یا IoSطراحی و به‌کارگیری شده است. این سیستم به صورت ابزاری کارآمد برای ارائه کاتالوگ و شناسایی اقلام در سراسر دنیا و در عملیات لجستیک و آماد در سطح نیروهای ناتو به کار می‌رود.
سیستم کدگذاری ناتو یا NCS روشی استاندارد برای شناسایی، طبقه‌بندی و شمارش اقلام تدارکاتی و تأمین است. این روش برای اقلامی که به طور مکرر استفاده و ذخیره می‌شوند (به عنوان مثال قطعات تعمیری، تجهیزات، مواد غذایی و غیره) قابل اجرا است.
این سیستم به فرآیندهای تدارکات، شامل تأمین، خرید، تعمیر و نگهداری، انبارداری، حمل‌ونقل، برنامه‌ریزی و غیره کمک می‌کند. علاوه بر این، اجازه می‌دهد تا سازمان‌های مختلف و کشورها، در تأمین تدارکات نظامی، امداد رسانی و عملیات مشابه همکاری داشته باشند.
در این مقاله سیستم طبقه‌بندی، شناسایی، کدگذاری و کاتالوگینگ ناتو تشریح شده است و اینکه ناتو چگونه با استفاده از این سیستم طبقه‌بندی اقلام مورد نیاز و تأمین‌کنندگان خود را مدیریت می‌کند.
۲- تاریخچه
پس از پایان جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵)، ارتش آمریکا متوجه گستره عظیمی از کالای موجود در انبارهای این سازمان شد که نگهداری و تأمین آنها هزینه زیادی را بر ارتش تحمیل می‌کرد. سازمان دفاعی ایالات متحده علاقه‌مند بود بداند در تمام انبارها چه کالاهایی را در دسترس دارد تا بتواند از تمام سرمایه‌های خود استفاده کند. بر این اساس، در طی یک دستور حکومتی مقرر شد سیستم لجستیک ارتش اثربخش، کارآمد و اقتصادی شود که سبب پی‌ریزی سیستم طبقه‌بندی موجودی فدرال ایالات متحده FSC شد