اخبار و مقالات

ولادت با سعادت امام محمد باقر مبارک باد

بعد از علـی، محمّد اوّل وجود اوست
ذکر ملک همه صلوات و درود اوست

ایـن باقـرالعلومِ خداونـد سرمـد است
این آفتاب حُسن خدا، وجه احمد است

درباره امام محمد باقر (ع)

محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب مشهور به امام محمدِ باقر) ع (معصوم هفتم و امام پنجم شیعیان  است. و لقب باقر العلوم و را به ایشان نسبت داده اند. “به این دلیل باقر نامیده شد زیرا شکافنده علم بود”. امام باقر(ع) فرزند امام سجاد و فاطمه دختر امام حسن است. مادرش از زنان بزرگ عصر خویش بود که امام صادق (ع) درباره ایشان و منزلت او فـرمـود: جـده ام , فـاطمه بنت حسن , صدیقه بود و در آل امام حسن (ع ) زنى به درجه و مرتبه او نرسید. به دلیل اینکه با امامان حسن و حسین(ع)  نسبت نزدیکی داشت به ایشان لقب “هاشمیی بین هاشمیَین، علویی بین علویَین و فاطمیی بین فاطمیَین” را نیز داده اند. همچنین او ملقب به “شاکر، هادی ، امین” نیز بود.

ولادت و شهادت امام محمد باقر (ع)

امام محمد باقر (ع) در سال ۵۷ قمری در شهر مدینه به دنیا آمد.  او در واقعه کربلا در سن خردسال حضور داشت. وی در سال ۱۱۴ هجرى  در سن ۵۷ سالگى و در زمان خلافت هشام بن عبد الملک به وسیله زهرى که ابراهیم بن ولید عبدالملک به آن حضرت خورانید. به شهادت رسید. از اینکه چه فرد یا افرادی امام را به قتل رساندند، نقل قول‌های مختلفی وجود دارد. برخی از منابع، هشام بن عبدالملک و ابراهیم بن ولید را عامل شهادت و مسمومیت وی معرفی کرده‌اند.

امام باقر(ع) وصیت کرد در منا به مدت ده سال برای وی از مالش مراسم عزاداری بر پا کنند.  و در لباسی که در آن نماز می‌خوانده دفن شود. پس از شهادت پیکر مطهرایشان در قبرستان بقیع  در جوار قبر پدرش به خاک سپره شد. 

احادیث امام محمد باقر (ع)

• طبیعت بشر با شهوت و میل و حرص و ترس و خشم و لذت آمیخته شده است ، جز آنکه در بین مردم کسانی هستند که این پیوند و کشش طبیعی را با نیروی تقوی و حیاء و تنزه مهار کرده اند. موقعیکه نفس متجاوزت ، تو رابه گناه می خواند به آسمان با عظمت و کیهان حیرت زا نگاه کن و از خداوند بزرگی که جهان را آفریده و بر آن حکومت می کند بترس و از گناه خودداری کن ، اگر از خداوند توانا خوف نداری به زمین نظر افکن شاید از حکومت بشری و افکار عمومی شرم کنی و مرتکب معصیت نشوی ، اگر جرات و جسارتت به جایی رسیده که نه از حکومت الهی میترسی و نه از مردم زمین شرم داری خود را از صف انسانها خارج بدان و درعدد بهائم و حیوانات به حساب آور. 

• خداوند از مردم خواستار دو فضیلت است: “به نعمت‌ها اقرار کنند تا بر آن بیفزاید”و “به گناهان اعتراف نمایند تا آنها را ببخشد”

• هر بنده‌ای از بندگان خدا روش گمراه‌کننده‌ای را بین مردم بنیان نهد، برای او گناهی همانند گناه کسانی است که مرتکب آن عمل شده‌اند، بدون آن که از گناه عاملین آن کاسته شود.

• در دل هیچ انسانی کبرو تکبر وارد نمی شود مگر آنکه عقلش به همان اندازه ناقص می شود ، خواه کم باشد یا زیاد .

• دنیا بازاری از بازارها است. گروهی از این بازار خارج می‌شوند، کالای نافع و سودبخش می‌برند و بعضی با متاع مضر و زیان‌بار از این بازار بیرون می‌روند.

• بخدا که در آسمان هفتاد صف از ملائکه است اگر تمام مردم روی زمین جمع شوند که یک صف از آنها را بشمارند نتوانند و آن فرشتگان همگی ولایت ما (ائمه) را معتقدند.