اخبار و مقالات

میلاد امام حسین و روز پاسدار گرامی باد

سالروز ولادت امام حسین(ع) و روز پاسدار مبارک باد

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند حضرت على و فاطمه زهرا (س)، امام حسین(ع) كه درود خدا بر ایشان باد، چشم به جهان گشود.

القاب امام حسین (ع)

نام مبارک آن حضرت در تورات شبیر و در انجیل طاب است.کنیه آن حضرت ابوعبدالله و کنیه خاص آن حضرت ابو على است.

چگونگی انتخاب نام امام حسین(ع)

در روزهای اول ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت:

سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر كوچك هارون‏ «شبیر» كه به عربى‏«حسین‏» خوانده مى‏شود، نام بگذار. چون على (ع) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پیغمبران هستى.

به این ترتیب نام پرعظمت «حسین» از جانب پروردگار براى دومین فرزند فاطمه (س) انتخاب شد.

پیامبر و امام حسین (ع)

هنگامى که خبر ولادت آن حضرت به پیامبر گرامى (ص) رسید، به خانه امیرالمؤمنین (ع) آمدند و به اسماء فرمودند تا مولود را بیاورد. اسماء حضرت را در پارچه‌ای سفید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) آورد. پیامبر (ص) در گوش راست آن حضرت اذان و در گوش چپ اقامه فرمودند.

از ولادت حسین بن على (ع) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفى كه پیامبر راستین اسلام (ص) درباره حسین (ع) ابراز مى‏ داشت، به بزرگوارى و مقام پیشواى سوم آگاه شدند.

سلمان فارسى مى ‏گوید: دیدم كه رسول خدا (ص) حسین (ع) را بر زانوى خویش نهاده او را مى ‏بوسید و مى‏فرمود:

تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى، تو حجت‏ خدا و پسر حجت‏خدا و پدر حجت‏هاى خدایى كه نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) مى‏باشد

انس بن مالك روایت مى ‏كند:

وقتى از پیامبر پرسیدند كدام یك از اهل بیت‏ خود را بیشتر دوست مى‏دارى، فرمود:حسن و حسین را، بارها رسول گرامى حسن و حسین را به سینه مى‌فشرد و آنان را مى‏بویید و مى‏بوسید

 

 

ابو هریره كه از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف مى‌كند كه:

رسول اكرم (ص) را دیدم كه حسن و حسین (ع) را بر شانه‏ هاى خویش نشانده بود و به سوى ما مى‏ آمد، وقتى به ما رسید فرمود: هر كس این دو فرزندم را دوست‏ بدارد مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است..

گویاترین رابطه‏ ى معنوى و ملكوتى بین پیامبر و حسین را مى‏ توان در این جمله‏ ى رسول گرامى اسلام (ص) خواند كه فرمود:

حسین از من و من از حسینم

دوران زندگى امام حسین (ع)

آن حضرت شش سال و چند ماه با جد گرامى خود رسول اکرم (ص) بود. مدت سى سال با پدر بزرگوار خود مولاى متقیان امیرالمؤمنان (ع) زندگى کرد و در جمل، صفین و نهروان شرکت داشت.

بعد از شهادت امیرالمؤمنین (ع) که همراه و شریک رنجهاى امام حسین (ع) بود و شاهد بود که معاویه و دیگر منافقین و کافران چگونه دهان آلوده خود را به بدگویى پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین و برادرش امام حسن (ع) می‌گشایند.

پس از آنکه امام مجتبى (ع) را مظلومانه شهید کردند؛ امامت به آن حضرت رسید و بعد از مصائب بسیار ، در روز عاشورا آن حضرت را به شهادت رسانیدند.