در سيستم GS1‌ از حامل‌های داده برای ضميمه كردن شناسه‌ها و ساير اطلاعات تكميلی به اقلام فيزيكی استفاده می شود. استانداردهای ضبط داده‌ها، مشخصات حامل‌های داده‌ای همچون كدميله‌ای (باركد)، ديتاماتريس و تگ‌های RFID را تعريف می كنند. شرايطی كه پويشگرها، سخت‌افزارها و نرم‌افزارها بر اساس آن به استخراج اطلاعات از حامل‌های داده و استفاده از اين اطلاعات می پردازند ، در اين استانداردها ذكر می شود.

استاندارد ضبط داده ها

ابزارهای ضبط خودكار داده‌ها دو گروه هستند:

باركدها

باركدهای EAN/UPC : باركدهايی كه يك بعدی يا خطی هستند و بر روی كالاهای خرده‌فروشی ديده می شوند و جزء پر استفاده ترین بارکد های GS1 اند.
خانواده ديتابار: باركدهاس يك بعدی فشرده كه داده‌های بيشتری در آنها ذخيره می شود مانند وزن يك ميوه. بارکدهای با قابلیت ذخیره داده‌های بیشتر نسبت به نمـادهای که ممکـن است در نقطـه فروش استفاده شوند
باركدهای يك بعدی كه انحصارا در توزيع عمومی و عمليات لجستيكی استفاده می شوند:باركدهای يك بعدی كه از هر طرف خوانده می شوند و كليدهای شناسايی و ويژگيهايی در توزيع عمومی با آنها نمايش داده می شود.
باركدهای دوبعدی: نمادهای دوبعدی فشرده و ظرفيت بالا كه برای ارائه همه كليدهای شناسايی GS1 و ويژگي های مربوطه مناسب هستند.

تگ‌های فركانس راديويی RFID

كد الكترونيكی محصول (EPC) و تگ شناسايی با فركانس راديويی (RFID): كد الكترونيكی محصول يا EPC پلی بين شناسه‌های مبتنی بر باركد GS1 و تگ فركانس راديويی RFID برقرار می كند.