موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی منتشر کرد:سلسله گزارشات آمایش سرزمین ادبیات نظری
آمایش سرزمین به معنای بهره‌برداری بهینه از امکانات در راستای بهبود وضعیت مادی و معنوی و در قلمرو جغرافیایی خاص است.
به گزارش روابط عمومی مرکز ملّی شماره‌گذاری کالا و خدمات ایران به نقل از شاتا، در این طرح مزیتهای فضای طبیعی، اجتماعی و اقتصادی، ساماندهی و نظام‌بخشی می‌شود. این کار با هدف ایجاد رابطه منطقی بین توزیع جمعیت و انجام فعالیتها در پهنه سرزمین با توجه به ویژگیهای فضایی مناطق است.
به لحاظ محدوده‌های جغرافیایی، شرایط اقلیمی، مرزهای آبی و خاکی و ناهمواریهای گسترده دارای شرایط متنوعی است، بنابراین هر منطقه توانمندیهای مخصوص به خود را دارد.راهبردهای آمایش سرزمین بر اساس اولویت‌بندی‌ها، نقش‌پذیـری و قابلیت‌سـنجی هر یک از مناطق، محصولات مشخص مناسب برای هر منطقه را معین می‌کند. در ادبیات جغرافیایی ایران، طی پنجاه سال گذشته مفاهیم، روشها و اصول جغرافیای انسانی، اغلب به شکلی بدون انسجام مطرح شده و جغرافیای اجتماعی و فرهنگی نیز بسیار جسته و گریخته بیان شده و نه تنها در برنامه‌ریزی‌های کشور، بلکه در فضای آکادمیک کشور نیز جای خالی آن بسیار محسوس است. اکنون با گذشت شش برنامه توسعه پس از انقلاب که نگاهی بخشی به توسعه داشته‌اند، نیاز به برنامه‌ریزی فضایی و منطقه‌ای ضروری بـه نظر می‌رسد. در سایر کشورهای جهان نیز نیاز به برنامه‌ریزی فضایی و منطقه‌ای زمانی احساس شد که رشد و توسعه‌بخشی موجب عدم توازن در مناطق مختلف شده است؛ از این روی جهت متعادل و متوازن ساختن توسعه مناطق مختلف، رویکرد به توسعه بر طبق معیارها و قابلیت‌ها و محدودیت‌های منطقه‌ای ضروری به نظر می‌رسد.
برای مطالعه بیشتر به سایت itsr.ir مراجعه فرمایید.
برای دانلود مقاله اینجا کلیک کنید.