سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس و روز جانباز گرامی باد
سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس و روز جانباز گرامی باد
میلاد حضرت سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس و روز جانباز گرامی باد.
جمعه، روز چهارم شعبان سال ۲۶ قمری بود که هلهله شیفتگان امیر مؤمنان علی علیه‌السلام کوچه‌های بنی‌هاشم را لبریز از شور و صفا کرد. خانه مولا و همسرش فاطمه (س)، آغوش خود را به روی شیفتگان سیمای طفل نورسیده باز کرد و یکایک آنان را در خود جای داد. امام فرزند دل بند خود را در آغوش گرفت و بوسه‌ای از محبت بر گونه‌ی او زد. ابتدا در گوش راستش اذان و سپس در دیگر گوش چپ کودک اقامه گفت و با این کار، در نخستین لحظه‌های زندگی او، بذرهای پاک بندگی افشانده شد و در گلستان وجودش، شاخسار ایمان و عشق به «توحید» و «نبوت» نمایان شد تا در همیشه تاریخ، همگان از سایه‌سار «ولایت» وی بهترین بهره‌ها را از آن خویش سازند
عباس علیه‌السلام فرزند علی علیه‌السلام امام اول شیعیان در چهارمین روز از شعبان سال 26 هجری قمری، چشم به جهان گشود. میلاد عباس، هستی را جلا بخشید و دل‌های شیفتگان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام از شور و عشق، لبریز شد. چهره‌ی علاقه‌مندان اهل‌بیت علیهم‌السلام را شبنم شادی در برگرفت و هریک برای دیدار نورسیده‌ی مولای خویش بر یکدیگر، شتاب می‌کردند. هنگامی‌که نسیم اذان و اقامه بر روان پاک و سپید این طفل نیک‌بخت فرونشست، امام علی علیه‌السلام با واژه‌ای مهر آفرین، نام فرزند خود را عباس نهاد. عباس به معنای شیر بیشه‌ی شجاعت و قهرمان میدان نبرد.
باید در لحظه‌لحظه‌ی دوران کودکی عباس علیه‌السلام ، به‌دقت اندیشه کرد؛ زیرا در همه‌ی این دوران شیرین و حساس زیر نظر و عنایت کانون عصمت و طهارت بوده است. او در دوران کودکی از دانش و زهد و تقوا و ایثار و عبادت و شجاعت پدر ـ که آیت بی‌همتای همه‌ی کمال بشری است ـ الهام گرفت و کوشید الگویی مطلوب، ایدئال و بزرگوار چون علی برگزیند.
پرچم‌دار کربلا و پاسدار حرم اهل‌بیت مصطفی صلی‌الله علیه و آلِ ؛ حضرت عباس علیه‌السلام صفات و فضایل فراوانی دارد که القاب و کنیه‌های آن حضرت، نشان‌گر برخی از آن‌ها است. ماه بنی‌هاشم، از جمال او و سقای کربلا، از فداکاری عباس علیه‌السلام در رساندن آب به اهل‌بیت علیهم‌السلام حکایت می‌کند. قهرمان علقمه و پرچم‌دار کربلا، شجاعتش را بازگو و پاسدار حرم، گواه جانبازی او در راه اهل‌بیت علیهم‌السلام است. باب‌الحوایج، شکوه او را نزد خداوند، نشان می‌دهد و سرانجام، عبد صالح، حاکی از عظمت معنوی عباس بن علی علیه‌السلام می‌باشد.
بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی علیه‌السلام به‌گونه‌ای است که امامان معصوم علیهم‌السلام در موارد متعدد بر فداکاری‌ها، جانبازی‌ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فراوان کرده‌اند. امام سجاد علیه‌السلام که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری‌های عمویش بود، درباره‌ی حضرت عباس علیه‌السلام می‌فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن‌که دست‌هایش قطع شد و خداوند به‌جای آن، دو بال به او داد که با آن‌ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان‌گونه که برای جعفر بن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه‌ی شهدا به آن غبطه می‌خورند.
امام صادق علیه‌السلام ، حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام را به‌عنوان مظهر ایمان استوار و بینش نافذ معرفی می‌کند که در راه امام بزرگوارش به جهاد برخاسته است. ایشان می‌فرماید: «عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت. او به همراه برادرش حسین علیه‌السلام جهاد کرد و به‌افتخار شهادت رسید». آن حضرت هم‌چنین درباره‌ی اخلاص و ارزش جهاد حضرت عباس علیه‌السلام فرموده‌اند: «شهادت می‌دهم و خدا را شاهد می‌گیرم که تو در راه جنگجویان بدر و مجاهدان راه خدا گام نهادی و در جهاد با دشمنان خدا، اخلاص ورزیدی و در نصرت اولیای خدا، خلوص نشان دادی و از دوستانش دفاع کردی… شهادت می‌دهم که تو هر چه در توان داشتی، انجام دادی».