در سیستم GS1‌ از حامل‌های داده برای ضمیمه کردن شناسه‌ها و سایر اطلاعات تکمیلی به اقلام فیزیکی استفاده می شود. استانداردهای ضبط داده‌ها، مشخصات حامل‌های داده‌ای همچون کدمیله‌ای (بارکد)، دیتاماتریس و تگ‌های RFID را تعریف می کنند. شرایطی که پویشگرها، سخت‌افزارها و نرم‌افزارها بر اساس آن به استخراج اطلاعات از حامل‌های داده و استفاده از این اطلاعات می پردازند ، در این استانداردها ذکر می شود.

استاندارد ضبط داده ها

ابزارهای ضبط خودکار داده‌ها دو گروه هستند:

بارکدها

بارکدهای EAN/UPC : بارکدهایی که یک بعدی یا خطی هستند و بر روی کالاهای خرده‌فروشی دیده می شوند و جزء پر استفاده ترین بارکد های GS1 اند.
خانواده دیتابار: بارکدهاس یک بعدی فشرده که داده‌های بیشتری در آنها ذخیره می شود مانند وزن یک میوه. بارکدهای با قابلیت ذخیره داده‌های بیشتر نسبت به نمـادهای که ممکـن است در نقطـه فروش استفاده شوند
بارکدهای یک بعدی که انحصارا در توزیع عمومی و عملیات لجستیکی استفاده می شوند:بارکدهای یک بعدی که از هر طرف خوانده می شوند و کلیدهای شناسایی و ویژگیهایی در توزیع عمومی با آنها نمایش داده می شود.
بارکدهای دوبعدی: نمادهای دوبعدی فشرده و ظرفیت بالا که برای ارائه همه کلیدهای شناسایی GS1 و ویژگی های مربوطه مناسب هستند.

تگ‌های فرکانس رادیویی RFID

کد الکترونیکی محصول (EPC) و تگ شناسایی با فرکانس رادیویی (RFID): کد الکترونیکی محصول یا EPC پلی بین شناسه‌های مبتنی بر بارکد GS1 و تگ فرکانس رادیویی RFID برقرار می کند.